Wprowadzenie
Niniejsza książka to pierwsza w dziejach publikacja na temat polskich sygnetów herbowych.
Polska była niegdyś krajem zamieszkiwanym zarówno przez potężną magnaterię, jak i szlachtę o różnym stopniu zamożności – bogatą, średnią i tzw. drobną. Od średniowiecza aż do XX w. na terenach Rzeczypospolitej kilka milionów przedstawicieli rodzin szlacheckich używało własnych sygnetów herbowych. Stanowiły one rodzaj identyfikatora osoby i rodu. Najokazalsze z nich sporządzano ze złota i kamieni jubilerskich, skromniejsze – ze srebra i mosiądzu. Sygnety herbowe nie powinny więc dziś być rzadkością w naszych domach, a kolekcje muzealne mogłyby liczyć tysiące egzemplarzy. Prawda jest jednak inna – wszystkie muzea w Polsce (z wyjątkiem nieprzebadanych zbiorów archeologicznych) posiadają łącznie nie więcej niż 60 pierścieni herbowych z okresu staropolskiego! Jest to ułamek jednego procenta historycznego zasobu. W przytłaczającej większości zostały zniszczone i zapomniane. Liczni badacze sztuki jubilerskiej nie poświęcili im zbyt wiele uwagi.
Ta książka pragnie wypełnić tę bolesną lukę. Wydobywa walory, a więc ocala od zapomnienia, 41 sygnetów datowanych od XV do pierwszej połowy XX wieku. Obiekty – z małymi wyjątkami nie publikowane – składają się na niezwykle reprezentatywny przegląd pierścieni noszonych przez członków społeczności szlacheckiej na rozległych terenach Rzeczypospolitej przez ostatnie 500 lat.